اثربخشی درمانگری فراشناختی در کاهش علایم و نشانه های افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

. مقدمه: مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان فراشناخت با گروه کنترل در بهبود اختلال اضطراب فراگیر و باورهای فراشناختی انجام شده است. روش: طی یک مطالعه، کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده، افراد براساس پرسشنامه اضطراب فراگیر (gad-7) گروه بندی و 30 نفر از افرادی که شرایط ورود و خروج مطالعه را داشتند، بصورت تخصیص تصادفی، به دو گروه پانزده نفری شامل گروه درمانگری فراشناخت و گروه کنترل تقسیم شدند. افراد سه بار در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماه بعد از درمان از نظر پرسشنامه های gad-7 و پرسشنامه فراشناخت مورد بررسی قرار گرفتند. گروه درمانی هشت جلسه اجرا شد ولی گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها به وسیله نرم افزار spss ver. 18 و به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، تی وابسته و تی مستقل تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان فراشناخت نسبت به گروه کنترل از نظر مقیاس اختلال اضطراب فراگیر و نمره کلی پرسشنامه فراشناخت بطور معناداری اثربخش تر است. همچنین اندازه اثر در درمان فراشناخت قابل توجه بود و بیشترین میزان بهبودی مربوط به اضطراب فراگیر(اندازه اثر=38/2) و بعد باورهای فراشناختی(اندازه اثر=67/1) بود. نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی معنادار درمان فراشناخت نسبت به گروه کنترل، این رویکرد می تواند یکی از درمان های اختلال اضطراب فراگیر باشد. زیرا درمان فراشناخت با هدف قرار دادن نگرانی که خصیصه شناختی اصلی اختلال اضطراب فراگیر است، سبب کاهش علایم اختلال اضطراب فراگیر می شود.